Archeolodzy pracujący na stanowisku Khirbet Qeiyafa w Izraelu po trzech latach wykopalisk łączą je ze wspomnianym zaledwie raz w Biblii miastem Netaim (1 Kronik 4:21-23). W mieście tym mieli mieszkać garncarze, którzy wykonywali swoją pracę dla króla.
Stanowisko położone jest przy północnym skraju doliny Ela, na szlaku łączącym Jerozolimę z miastami znajdującymi się na filistyńskim wybrzeżu. Uczeni z Uniwersytetu w Hajfie datują ufortyfikowaną osadę na czasy panowania Dawida lub Salomona, czyli ok. 1000 rok p.n.e.
Wśród przedmiotów znalezionych na stanowisku najciekawszym wydaje się ostrakon (fragment skorupy służący jako meteriał piśmienniczy) z tamtej epoki. Umieszczona na nim inskrypcja zawiera czasowniki typowe dla języka hebrajskiego, rzadko występujące w innych językach regionalnych, takie jak „asah” (robić) i „avad” (pracować).
Inskrypcja pełniła rolę oświadczenia skierowanego do niewolników, wdów i sierot. W tekście daje się zauważyć społeczną wrażliwość i troskę o opiekę nad najsłabszymi. Według archeologów, obecność tego typu treści na ostrakonie może być efektem królewskiej troski o wyrównywanie różnic społecznych. W swojej formie tekst inskrypcji jest bardzo zbliżony do niektórych fragmentów Starego Testamentu.
Jest to w ogóle najstarsza dotąd odnaleziona inskrypcja w języku hebrajskim. Zdaniem uczonych, może być dowodem, że Stary Testament został spisany kilka stuleci wcześniej niż sądzili do tej pory bibliści, więc w okresie, jaki podaje tradycja.
Czytaj więcej o wykopaliskach w zapomnianym biblijnym mieście (pol.)
Zobacz filmową relację o ostrakonie z hebrajskim napisem:
Archeologia biblijna 
Musisz się zalogować aby dodać komentarz.